Een flamingo? Of een sabel, maar dan omgekeerd? Geen idee. De volgende lengte misschien meer geluk.
Uit - uit - uit - innnnn. Uit - uit - uit - innnnn. Drie maanden moeten oefenen op het synchroniseren van ademhaling en armbewegingen. Drie maanden met zo’n plankje, zoals een kleuter. Ik ging zo traag vooruit dat een Nederlander (natuurlijk een Nederlander) het nodig vond te vragen of ik aan het revalideren was. Ondertussen lukt het weliswaar aardig, al wed ik dat de redder me er nog steeds zowat even elegant vindt uitzien als een verdrinkende gnoe. Fucking crawl. Maar schoolslag is slecht voor mijn al zwakke knieën, dus wat moet een mens.
Uit - uit - uit - innnnn. Uit - uit - uit - innnnn. Toch geen tribal? Alsjeblieft, laat het geen tribal zijn. Dat zou doodjammer zijn. Nee, rustig. Hij is veel te alternatief voor een tribal. Die baard zegt genoeg, nee? En anders is er nog zijn verzorgde maar niet hysterisch afgetrainde lijf. En zijn stijlvolle zwarte spannende zwembroek. (Is er vanuit de gay community destijds een bloemetje verstuurd naar de beleidsmakers die beslisten dat enkel spannende broeken nog welkom zijn in het gemeentelijke zwembad? Moeten we maar eens doen.)
Hoe zou hij heten? Iets onwezenlijk cools, uiteraard Scandinavisch. Thor. Nee, veel te wannabe. Het gaat iets authentiekers zijn, iets als Birger. Of Hakon. Ja, Hakon.
Uit - uit - uit - innnnn. Uit - uit - uit - i@#&%! Die verdomde vlinderslagzwemmers altijd met hun artisanale tsunami’s. Ongestraft het ritme van iedereen anders in hun vak verstoren. Wil je na je drie uit’s net je langverwachte innnnn doen, krijg je totaal onverwacht een gulp water binnen en lig je hoestend te spartelen in het midden van het vak. Uitslovers.
’s Ochtends zwemmen is een sociologische expeditie. Al die verschillende soorten mensen, uitgekleed tot het uiterste minimum. De typetjes die je steeds ziet terugkomen.
De overcompetitieve sportvrouw die het nodig vindt je op twee meter voor het einde van de baan nog voorbij te razen. De bejaarde patser die ostentatief een halve lengte onder water zwemt, zijn huidflappen fibrillerend tegen de weerstand van het water als onderontwikkelde borstvinnen. De gezette middenklassedame, constant op de loer voor een prooi om een gesprek mee aan te knopen zodat ze toch maar niet hoeft te zwemmen. De alternatieve gay met zijn baard, zijn zwarte spannende zwembroek en zijn tattoo van… verdomme, wat is dat nu eigenlijk?! Een sierboom? Een geornamenteerde pen?
Damn! Hakon heeft door dat ik hem aan het checken ben. Is dat goed of slecht? Wat moet ik doen? Er staat zo veel haar op mijn flirtskills dat ze hun eigen afro hebben. Anders moet ik nu twee lengtes alles geven, geheel ongeïnteresseerd in hem, en daarna mijn zwembril afzetten en hem ongegeneerd eyefucken. Van hard to get naar bitch in heat. Ja, dat gaat lukken. Strak plan.
Uit - uit - uit - innnnn. Uit - uit - uit - innnnn. Nog anderhalve lengte.
Nog één.
Een halve.
Bam.
Ik zet mijn zwembril af, blaas uit als een atleet na de 110 meter horden. Dit noemen ze runner’s high, weet ik. Net zoals ik weet dat Hakon mijn prestatie met een ontzagrijke, ja verliefde blik gevolgd heeft. Kan niet anders.
Ik draai mijn hoofd en kijk uitdagend zijn richting uit. Niks duidt erop dat hij mij heeft bezig gezien. Hij is lustig een praatje aan het slaan met Overcompetitieve Sportvrouw. Euh… Oké… Gaan zwemmen is één ding, maar gaan zwemmen met een vriendin?! Niet gedacht dat hij zó gay was.
Overcompetitieve Sportvrouw draait hem een tong. Oei. Wacht even, dit is niet het plan. Dit is helemaal niet het plan! Ze stappen samen het zwembad uit. Hakon? Hakon!! HAKON!!! Dit kan toch niet?! Dadelijk gaat hij alsnog heel subtiel zijn hoofd draaien en mij een verontschuldigende blik toewerpen. Toch?? “Ik weet het, ik begrijp je!”, ga ik dan roepen. “Je zit opgesloten in je relatie met haar, maar je bent verliefd op mij. Ik zal op je wachten. Zelfs al duurt het jaren!”
Maar neen, niks krijg ik. Als een ijskoning stapt hij met haar het hoekje naar de douches om. Het laatste wat ik van hem zie, is zijn verzorgde maar niet hysterisch afgetrainde kuit. En nu, zo zonder zwembril, zie ik het duidelijk. Het is geen flamingo. Het is een designlamp.
Verschenen op zizomag.be op 2 juli 2019
Comments