Het is bevestigd: Robert Pattinson wordt de nieuwe Batman. En dat terwijl ik me nog steeds mentaal aan het voorbereiden was op de schok om Ben Affleck het vleermuismasker te zien aantrekken. Daar was op een gegeven moment toch ook sprake van, nietwaar? Wat zeg je, er zijn al drie films met Affleck als Batman? Wacht even, welk jaar zijn we?
De tijd gaat snel. Pattinson wordt al de twaalfde (stem)acteur die Batman vertolkt. De twaalfde! Daar kun je drie aparte Fantastic Four-teams mee vullen en ze tegen elkaar laten strijden of zo. Waarom? Geen idee, maar mochten Batman-vertolker Adam West en zijn voorgangers nog in leven zijn, Hollywood had het ongetwijfeld gedaan. Bij Spider-Man kunnen ze trouwens ook best wat van dat soort reïncarnaties. Om van Superman nog te zwijgen.
Nee, het einde van het reboottijdperk is nog niet in zicht. Niet onlogisch. Big-budget-reboots van populaire films houden weinig risico in en hebben een grote kans om kassuccessen te worden. Zolang het publiek zich er en masse voor naar de zalen blijft begeven, zullen Hollywoodstudio’s erop blijven inzetten. (Trigger warning! Disney is vast van plan binnenkort een live-actionversie van Sneeuwwitje in te blikken. Er zijn geen zekerheden meer.)
Onlangs had ik een onderhoud met een ervaren producent. Die is ervan overtuigd dat we langzaam maar zeker naar een audiovisueel landschap van uitersten op weg zijn, ook hier in Vlaanderen. Wat tv-fictie betreft, zou dat betekenen dat er aan de ene kant peperdure, prestigieuze producties met buitenlandpotentieel zullen staan zoals Tabula rasa of Grenslanders (dat later dit jaar op het scherm komt), en aan de andere kant goedkope, heel lokale dingen zoals Dertigers of De buurtpolitie. Alles daartussenin dreigt te verdwijnen. Het is een evolutie die ik als scenarist met lede ogen aanschouw, want stel je voor hoeveel originele verhalen daardoor niet meer gemaakt en bekeken zullen kunnen worden.
Zijn het niet net originele, sterke verhalen waar we meer dan ooit nood aan hebben? Want het midden dat verdwijnt, de uitersten die groter worden … Waar heb ik dat nog gehoord? Net zoals in de entertainmentindustrie dreigt het maatschappelijke midden het kind van de rekening te worden in een steeds meer gepolariseerde samenleving. Inspirerende, verbindende verhalen kunnen helpen die trend tegen te gaan. Verhalen waarin mensen zichzelf kunnen herkennen in iemand (radicaal) anders. Verhalen die onze verbeelding prikkelen, die nuance en subtiliteit brengen. Verhalen uit het midden.
Er mogen nog zoveel Batmannen en Supermannen zijn, zij zullen de wereld niet komen redden van een mogelijke maatschappelijke implosie. Dat moeten we zelf doen.
Verschenen in dS Avond op 4 juni 2019
Comments